بعد از ماه ها بلعیدن گرد و غبار اهدایی از سمت اعراب جناب رییس جمهور لطف نموده و این غبار سرتاسر بیماری و الودگی را بر کتی از سوی نجف و کربلا دانسته اند دولتی که هیچ اقدامی برای رفع این الودگی وحشتناک هوا نکرد بی عرضگی خود را با با چاشنی مذهب و سو ءاستفاده از اعتقادات مردم توجیه می کند.اما این رییس جمهور عدالت گستر(ما که عدالتی ندیدیم اما صدا وسیما گفته که عدالت گستره ما هم قبول می کنیم چون همیشه راست میگه)به خودش زحمت نداد که سری به خوزستان بزند و کمی از این غبار پربرکت استنشاق بفرماید شاید که چاره ای بیاندیشد اما اصولا چون این استان جای زیاد مهمی در نقشه ایران و کلا سیاست گذاری مملکت ندارد و استان فقیر و قحطی زده ای ست ایشان بی خیالش شده ما را به حال خود رها نموده اند.کاش خوزستان پاره ی تن ایران نبود در این صورت شاید این مردم وضع بهتری داشتند.
* اما روزی این کاسه ی صبر لبریز میگردد و گردن ستم نصیب تیغ تیز*
تو خواب زمستونی بلند
من و بوسه های تو من و این دست قشنگ
عجب از دوری تو
عجب از طاقت من
چه کنم با دل تنگ؟
وقتی هستیم من و تو شیشه و سنگیم من و تو
وقتی میری باز دوباره مثل بارون مثل شیشه
توی گرمای تابستون
دلامون تنگ همه
گربه ی شیر نشان
مقدمه :
پادشاه جنگل
پادشاهی را خورد .
متن :
پادشاهان گفتند :
شیرِ سلطان کش را ،
متنبه باید کرد !
صدر اعظم
- ترسان ترسان –
- پرسید :
شاه جنگل شیر است ،
می توان جار کشید :
" شیر حیوان بدیست " ؟
این ،
توهین
به سلاطین جهان نیست مگر ؟
پادشاهان گفتند :
شیر حیوان بدیست ،
گربه اما خوب است ،
گربه با ما سر سازش دارد .
گربه را شاه کنید !
و وزیران گفتند :
چه مبارک امری
و چه میمون فکری
گربه باید شاه جنگل باشد .
خاک را امن و امان باید کرد ،
گربه را شیرنشان باید کرد .
پادشاهان گفتند :
- گربه را شیر کنید !
" گربه را جنگل بی رحم
نخواهد بلعید ؟ "
شاعران پرسیدند .
کاتبان خندیدند .
پادشاهان گفتند :
" می توان جنگل را
بر اساس فکر بی زوال شاهان
منطبق بر اصل
گربه ها شیر شوند ،
همه جا از نو ساخت " .
خیل دستور و منجم
پرده دار و جلاد
همه گفتند :
- احسنت !
سیلِ به به ، راه افتاد
و دبیران پی ی تدبیر به کار افتادند .
شاعران بیت به بیت ،
گربه را
- قافیه بی قافیه –
جولان دادند .
شیرها در دفتر ،
شیرها در دربار ،
شیرها در میدان ،
شیرها در بازار ،
بعد از آن گربه شدند .
و برای گربه
- که سرِ سازش داشت
با شاهان –
خیل معمار و مهندس
همه جا جنگل مصنوعی
- سمبل کردند .
گربه ها را جای شیران
شاهِ جنگل کردند .
و مورخ های دست اندر کار
در تمام آثار ،
کرده اند این اقرار :
" از همان ساعت که
گربه ها شیرنشانان شده اند ،
پادشاهان همگی شیرشکاران شده اند . "
اختتامیه :
بعد از این فتح ملوکانه ،
زمان هم چندی
خوش به کامِ گربه و شاه گذشت .
بعد از آن –
نه که شاهان همه راضی بودند
- از ته دل ،
گربه ها ساز شکار ،
چاکران هم غافل ،
- در دربار –
یادشان رفت همه
که هنوز
شیرِ جنگل ، شیر است
و هنوز
می خورد شاهان را با گربه